??چرا ابراز تاسف از بیماری وخیم استاد محمدرضا شجریان را موضعی انقلابی می دانم؟

ابراز تاسف صاحب این قلم از بیماری وخیم استاد شجریان با واکنش برخی دوستان مواجه شده است. در این باب ذکر سه نکته را لازم میدانم:

1- بزرگترهایی که نیمه زمستان 57 را تجربه کرده اند نیک میدانند که تصانیف انقلابی استاد شجریان تا چه حد در تهییج طبقه متوسط شهری و روشنفکران برای پیوستن به صفوف انقلاب موثر بود و در عین حال تلاشهای استاد شجریان در دهه 60 نیز چراغ موسیقی ملی کشورمان را از گزند تعرضات مدیریت بسته فرهنگی حاکم بر ارشاد وقت مصون نگه داشت.

2-مواضع و رفتار استاد شجریان در فتنه 88 کاملا خطا، غیر موجه و حرکت در پازل دشمن بود. اما نباید فراموش کرد که ذات فتنه موجب خطای دید و اشتباه محاسباتی بخشی از جامعه شده و در این میان باید میان فتنه گران و فتنه زدگان(مفتونان) تمایز قائل شد و در عین مقابله جدی با فتنه گران، زمینه را برای فتنه زدایی از مفتونان، بویژه مفتونانی با سوابق و خدمات روشن، هموار کرد.

3- برخورد امام علی(ع) با مرگ طلحه و زبیر، دو رهبر اصلی فتنه جمل نیز برای همه عدالتخواهان و نیروهای انقلابی آموزنده است. در شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید آمده است که امام علی(ع) پس از جنگ جمل بالای سر جنازه طلحه ایستادند و فرمودند:" ای ابو محمد برای من سخت است که تو را خاک آلود زیر ستارگان در این سرزمین ببینم آن هم پس از این همه مجاهدت ها در راه خدا و دفاع هایت از رسول خدا." در برخی از منابع آمده است که حضرت بر سر جنازه طلحه گریستند و فرمودند :"ای کاش بیست سال پیش از این مرده بودم."
برخورد امام خامنه ای نیز با مخالفان نظام اسلامی متکی بر سیره امام علی(ع) است . کافی است یکبار دیگر اظهارات و پیامهای رهبر انقلاب را در فقدان داریوش فروهر، مهندس مهدی بازرگان، دکتر یدالله سحابی و آیت الله منتظری مرور کنیم.

??لذا براساس استدلالات ثلاثه بالا، ابراز تاسف برای بیماری وخیم استاد شجریان را موضعی انقلابی می دانم.

??https://telegram.me/dr_davari