نظر بدهیدمستبین/ در سفر اخیر رییس جمهور حسن روحانی به استان یزد؛ خبر «با دستور رئیس جمهوری پروژه دو خطه کردن راه‌آهن بافق-اصفهان-زرین‌شهر آغاز و پروژه علائمی کردن 5 ایستگاه محور یزد، اسلب تراک خطوط ایستگاه یزد زیرگذر و سکوی 2 ایستگاه میبد و اردکان به بهره‌برداری رسید.» در رسانه ها منتشر شد. توسعه همه ایران آرزوی هر ایرانی است و پیشرفت در هر جای کشور که انجام شود مایه مباهات است، اما آیا در دسترسی همه مردم به بیت المال نباید عدالت رعایت شود.
سال 79 بود که در مجلس ششم بحث راه آهن غرب کشور مطرح شد و جناب محمدرضا عارف از متنفذین دولت اصلاحات و رییس وقت سازمان مدیریت و برنامه ریزی پس از حضور در مجلس با این استدلال که هزینه زا است با آن به شدت مخالف کرد. اصرار موسوی اجاق نماینده کرمانشاه و تهدید وی مبنی بر اینکه اگر این طرح تصویب نشود اجازه نمی دهیم آقای خاتمی در غرب کشور رای بیاورد و نزدیک بودن انتخابات دولت هشتم(سال 1380) باعث شد تا این طرح پس از زد و خورد نمایندگان استان های غربی کشور با اطرافیان عارف، و شکستن دست محمدرضا تابش خواهرزاده خاتمی و نماینده اردکان، به تصویب برسد.
علیرغم تصویب این طرح، در دوره خاتمی حتی یک متر هم از این پروژه انجام نشد، زیرا استانهای غربی کشور در دکترین کارگزارانی جایگاهی ندارند و تمام درآمدهای نفتی باید صرف شنهای داغ استانهای اصفهان، کرمان و یزد شود، حتی اگر استانهای بسیار کم جمعیتی باشند. مهم نیست که عمده جمعیت ایران در نوار جنوب غرب، غرب، شمال غرب و شمال کشور جای دارد، مهم این است که این ثروتها به سمتی سرازیر شود که مقامهای دولت کارگزاران در آنجا نفوذ محلی جدی داشته باشند تا بتوانند از خوان نعمت انجام این طرحها بی نصیب نمانند.
آیا به جای دو خطه کردن راه آهن استانهای مرکزی کشور بهتر نیست تا پس از 15 سال پروژه راه آهن غرب کشور نهایی شود و پرجمعیت ترین استانها غربی به شبکه راه آهن ملی متصل شوند؟ پروژه ای که به دلیل اتصال به عراق می تواند نقش اقتصادی و زیارتی مهمی نیز در منطقه داشته باشد.
