سکانس اول : حسن روحانی در نیویورک میگوید وضعیت اقتصادی از آنچه فکر میکردم بدتر است .

سکانس دوم : حسن روحانی در دانشگاه و در گزارش صد روزه میگوید خزانه خالی است و انبارها از کالاهای اساسی خالی است .

سکانس سوم : بی توجه به امتیازهای حداکثری که دادیم با ذوق زدگی خاصی از آبنباتی که گرفتیم تعریف میکنیم و در حالی که ساختار اصلی تحریم ها سرجای خود است میگوییم ساختار تحریم ها را شکستیم.

سکانس چهارم : در اولین روز از ده? فجر اقدام به توزیع سبد کالا میکنیم.

سکانس پنجم : توزیع سبد کالا را دقیقاً مصادف با دریافتِ اولین قسط از پولهای خودمان از امریکا ، قرار میدهیم .

سکانس ششم : مردم در صفهای طویل و طولانی در انتظار گرفتن سبدِ کالا می ایستند .

سکانس آخر : وندی شرمن میگوید : « شما در اخبار دیدید که ایران اخیراً به طور قابل مشاهده ای غذا به مردم فقیر در جامعه داد که به نوعی نشان دهند? این است که کاهش هدفمند و محدودِ تحریم ها تأثیر مستقیم بر مردم این کشور داشته است!»