امسال سى و دومین سالى است که نظام
جمهورى اسلامى تشکیل شده است؛ یعنى دومین سال از دهه‌اى است که اعلام شد
دهه‌ى پیشرفت و عدالت است. شعار پیشرفت و عدالت، یک شعار محورى است؛ یک مطلب اساسى است؛ یک نیاز است. در این مرحله، هدف کلان ملت عزیز ما و
مسئولان باید پیشرفت و عدالت باشد. «پیشرفت» و «عدالت» دو خواسته‌اى است
که انسانها به آن نیازمندند. پیشرفت، یعنى از لحاظ علم و عمل و آنچه که در
دنیا براى یک جامعه لازم است، به نتائج مطلوب برسد. عدالت هم یعنى میان
انسانها تبعیض وجود نداشته باشد، بى‌عدالتى نباشد، ظلم نباشد. هر دو
خواسته، جزو خواسته‌هاى اساسى و اصلى و دیرین بشریت است، که تا تاریخ بشر
وجود داشته است، این دو خواسته، خواسته‌ى اصلى انسانها بوده است: پیشرفت و
عدالت. این شعارها را میشود داد؛ مهم این است که کِى میشود به این شعارها
عمل کرد. ما در نظام جمهورى اسلامى، این دهه‌ى چهارم را هنگام مناسب براى
عمل در جهت رسیدن به این دو شعار یافتیم. پیشرفت را میشود به معناى حقیقى
کلمه به دست آورد؛ عدالت را هم با رشدى که در جامعه‌ى ما هست، با آگاهى و
بصیرتى که مردم ما بحمداللَّه پیدا کرده‌اند، موانع را شناخته‌اند، اهداف
را تشخیص داده‌اند، دوست و دشمن را امروز جوانهاى ما تشخیص میدهند، اگر
مسئولى در پى عدالت باشد، میتواند در جامعه‌ى ما مقدمات استقرار عدالت
کامل را فراهم کند. البته این کارِ کوتاه‌مدت نیست، کارِ بلندمدت است.
بنابراین این دهه را، دهه‌ى پیشرفت و عدالت در نظر میگیریم. هر اقدامى که
میشود،